.:.No End To the Winter

امروز یکی از دوستای خوبم که مدت تقریبی دو سالی هست سوئد زندگی نمی کرد بهم زنگ زد. چشم هام برق زد بخصوص که درست فقط 30 ثانیه قبل اش براش یک ایمیل زدم و از حالش جویا شدم

کلی خوشحالم چون بودن این دوستم کلی برای من انرژی میاره و به جز اون خوشحالم که دوران سختی های اون تموم شده و می خواد زندگی جدیدی رو شروع کنه

از زمستون کلافه ام.از اینکه توی این آب و هوا مجبورم اینجا زندگی کنم کلافه ام. وقتی هم بین مسافرت رفتن هام فاصله بیوفته دیگه مخم قاطی میکنه اگه که جسم و روح ام رو تازه بی خیال بشم

خوشحالم فعلا یک هفته می زنم به چاک بعدش هم برگشتم نزدیک عید ایرانی هست وکمی دلخوشی . اکثر اطرفیان و دوستان یه سفری توی ماه فوریه رفتند بعضی ها مثل ما فقیر فقرا یک هفته ای جیم می شند بعضی ها مثل این کازین ام که حسابی من رو حسود کرده 3 هفته می رند برزیل !!! واقعا انصاف نیست »:) کم کم بایست تجدید نظر در مقصد سفرهام داشته باشم. من کلا اگر هر دو ماه یک بار جایی نرم حالم خوب نیست! ولی خوب فعلا مجبورم تحمل کنم و مرزم رو به سه یا چهار ماه برسونم

چقدر تغییر کردنم با این حرفها محسوسه !! آخه قبلا کی می بایست اینقدر سفر میرفتیم تا خوش می بودیم. این آیا به خاطر زندگی در کشور صنعتی و سترس زا هست یا به کل سطح توقع و انتظارات بالا رفته .. هرچی هست می دونم تنها چیزی که با جون و دل واسش می تونم برنامه ریزی کنم و زحمت بکشم دیدن جاهای مختلف دنیاست و تجربه کسب کردن. و به این لیست لذت از دریا و ساحل رو هم اضافه کنم می تونم بگم من یکی از راحت طلب ترین آدم های دنیا هستم :) که البته هیچ اشکالی درش نیست

خلاصه که امیدوارم زودتر بهار بشه که دیگه حال و حول زمستون نیست
Ciao Ciao